напла́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. напла́ўка напла́ўкі
Р. напла́ўкі напла́вак
Д. напла́ўцы напла́ўкам
В. напла́ўку напла́ўкі
Т. напла́ўкай
напла́ўкаю		 напла́ўкамі
М. напла́ўцы напла́ўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

напла́ўка тех. напла́вка;

электры́чная н. — электри́ческая напла́вка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

напла́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. наплавіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напла́віць, -пла́ўлю, -пла́віш, -пла́віць; -пла́ўлены; зак., што і чаго.

1. Прырабіць шляхам плаўкі.

2. Прыгатаваць шляхам плаўкі нейкую колькасць чаго-н.

Н. свінцу.

|| незак. наплаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. напла́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

|| прым. напла́вачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

напла́вка спец. напла́ўка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)