напалео́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. напалео́н напалео́ны
Р. напалео́на напалео́наў
Д. напалео́ну напалео́нам
В. напалео́н напалео́ны
Т. напалео́нам напалео́намі
М. напалео́не напалео́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Напалео́н

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. Напалео́н Напалео́ны
Р. Напалео́на Напалео́наў
Д. Напалео́ну Напалео́нам
В. Напалео́на Напалео́наў
Т. Напалео́нам Напалео́намі
М. Напалео́не Напалео́нах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

напалео́н м., в разн. знач. наполео́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

напалео́н, ‑а, м.

1. Аб рэакцыйным дыктатару. Мерыцца ў напалеоны. // Пра чалавека з надзвычай уладалюбівымі імкненнямі.

2. Від пірожнага, торта.

3. Марка каньяку.

4. Сорт яблыні.

[Ад уласн. імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наполео́н в разн. знач. напалео́н, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

а-ля́ нареч. а-ля́;

по́за а-ля́ Напалео́н — по́за а-ля́ Наполео́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

а-ля́ нареч. (вроде, подобно) а-ля́;

по́за а-ля́ Наполео́н по́за а-ля́ Напалео́н.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

старарэ́чышча, ‑а, н.

Старое рэчышча ракі. Па Кавалёўцы даўно хадзілі чуткі, [я]шчэ Ягор быў малы, што недзе тут ляжала старарэчышча, і калі французскі імператар Напалеон уцякаў з Масквы, то ў гэтым месцы пусціў пад лёд сваю залатую карэту. Карамазаў. Дняпро заліў паплавы .. Старарэчышчы ператварылася ў пратокі, у доўгія азёры. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)