намя́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. намя́ты намя́тая намя́тае намя́тыя
Р. намя́тага намя́тай
намя́тае		 намя́тага намя́тых
Д. намя́таму намя́тай намя́таму намя́тым
В. намя́ты (неадуш.)
намя́тага (адуш.)		 намя́тую намя́тае намя́тыя (неадуш.)
намя́тых (адуш.)
Т. намя́тым намя́тай
намя́таю		 намя́тым намя́тымі
М. намя́тым намя́тай намя́тым намя́тых

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

намя́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. намя́ты намя́тая намя́тае намя́тыя
Р. намя́тага намя́тай
намя́тае		 намя́тага намя́тых
Д. намя́таму намя́тай намя́таму намя́тым
В. намя́ты (неадуш.)
намя́тага (адуш.)		 намя́тую намя́тае намя́тыя (неадуш.)
намя́тых (адуш.)
Т. намя́тым намя́тай
намя́таю		 намя́тым намя́тымі
М. намя́тым намя́тай намя́тым намя́тых

Кароткая форма: намя́та.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

намя́ты

1. в разн. знач. намя́тый;

2. см. нацёрты 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

намя́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад намяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

намя́тый

1. намя́ты; накаме́чаны;

2. (надавленный) наці́снуты; (размятый) нацёрты, наду́шаны, нато́ўчаны;

3. (намешенный) наме́шаны;

4. (натоптанный) натапта́ны;

5. (о льне, пеньке) нацёрты, мног. панаціра́ны; см. намя́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)