намята́ць гл. намесці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

намята́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. намята́ю намята́ем
2-я ас. намята́еш намята́еце
3-я ас. намята́е намята́юць
Прошлы час
м. намята́ў намята́лі
ж. намята́ла
н. намята́ла
Загадны лад
2-я ас. намята́й намята́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час намята́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

намята́ць несов. намета́ть; см. наме́сці

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

намята́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да намесці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наме́сці, -мяту́, -мяце́ш, -мяце́; -мяцём, -мецяце́, -мяту́ць; намёў, -мяла́, -мяло́; намяці́; -ме́цены; зак., чаго.

1. Падмятаючы, сабраць у нейкай колькасці.

Н. кучу смецця.

2. Нанесці, надзьмуць ветрам (пра пыл, снег і пад.).

Н. гурбы снегу.

|| незак. намята́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

намята́цца, ‑аецца; зак.

Зал. да намятаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

намета́ть​I несов. (к намести́) намята́ць, наме́таць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)