намы́ць, -мы́ю, -мы́еш, -мы́е; -мы́ты; зак.

1. чаго. Вымыць нейкую колькасць.

Н. бялізны.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.), што. Нанесці плынню, хвалямі.

Рака намыла водмель.

3. чаго. Прамываючы пароду вадой, здабыць нейкую колькасць чаго-н. (звычайна пра золата).

Н. золата.

4. што і чаго. Стварыць збудаванне з зямлі пры дапамозе землясоснай машыны.

Н. дамбу.

|| незак. намыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. намы́ў, -мы́ву, м. (да 2—4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

намы́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. намы́ю намы́ем
2-я ас. намы́еш намы́еце
3-я ас. намы́е намы́юць
Прошлы час
м. намы́ў намы́лі
ж. намы́ла
н. намы́ла
Загадны лад
2-я ас. намы́й намы́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час намы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

намы́ць сов., в разн. знач. намы́ть; (белья — ещё) настира́ть;

н. мно́га по́суду — намы́ть мно́го посу́ды;

рака́ намы́ла во́дмель — река́ намы́ла о́тмель;

н. плаці́ну — намы́ть плоти́ну;

н. зо́лата — намы́ть зо́лота;

намы́ла цэ́лую ку́чу бялі́зны — намы́ла (настира́ла) це́лую ку́чу белья́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

намы́ць, ‑мыю, ‑мыеш, ‑мые; зак., што і чаго.

1. Памыць, вымыць нейкую колькасць чаго‑н. Намыць гару бялізны. Намыць талерак. Намыць бульбы.

2. Нанесці сваёй плынню, сваімі хвалямі. Рака памыла выспу. Намыць мель. □ Тут грунт трывалейшы: ручай нажыў нямала, пяску. Пальчэўскі. Магчыма, некалі, у дагістарычны перыяд, у сто разоў больш магутная рака памыла гэтыя высокія пясчаныя дзюны, на якіх пасля разумныя людзі пасадзілі лес. Шамякін. / у безас. ужыв. Завішнюк доўга яшчэ стаяў, глядзеў на вуліцу, на пясок — думаў: адкуль яго набралася гэтулькі.., мусіць, памыла, прыгнала вадой у дажджы ад лесу. Пташнікаў.

3. Стварыць збудаванне з зямлі пры дапамозе землясоснай машыны. Намыць плаціну. Намыць дамбу. // Укласці пры дапамозе вадзянога струменю. Намыць тысячу кубаметраў грунту.

4. Прамываючы народу вадой, здабыць нейкую колькасць чаго‑н. (звычайна пра золата). Намыць кілаграм золата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

намы́ў, -мы́ву, м.

1. гл. намыць.

2. Грунт ля берага, намыты вадой.

|| прым. намыўны́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

намы́ть сов. намы́ць, мног. панамыва́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

настира́ть сов. намы́ць, мног. панамыва́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

намы́ты намы́тый; насти́ранный; см. намы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

намыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да намыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

намы́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад намыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)