намушча́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
намушча́ю |
намушча́ем |
| 2-я ас. |
намушча́еш |
намушча́еце |
| 3-я ас. |
намушча́е |
намушча́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
намушча́ў |
намушча́лі |
| ж. |
намушча́ла |
| н. |
намушча́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
намушча́й |
намушча́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
намушча́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
◎ Намушча́ць ’падгаворваць, падбухторваць’ (Нас.), ’навучаць’ (Гарэц., Др.). Відаць, да муціць ’муціць, перан. падбухторваць’, параўн. намуціць ’нагаварыць, напляткарыць’, збліжана таксама да навушчиць ’падгаворваць, падбухторваць’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)