наму́ляць гл. муляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наму́ляць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. наму́ляю наму́ляем
2-я ас. наму́ляеш наму́ляеце
3-я ас. наму́ляе наму́ляюць
Прошлы час
м. наму́ляў наму́лялі
ж. наму́ляла
н. наму́ляла
Загадны лад
2-я ас. наму́ляй наму́ляйце
Дзеепрыслоўе
прош. час наму́ляўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наму́ляць сов. (повредить трением) натере́ть, стере́ть; (давлением) намя́ть;

н. пле́чы — натере́ть пле́чи;

н. нагу́ — натере́ть (стере́ть) но́гу;

конь наму́ляў ка́рак — ло́шадь намя́ла хо́лку

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наму́ляць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., што.

Трэннем пашкодзіць, пакінуць балючы след на целе. Намуляць шыю. Намуляць бок. □ За дзень я намуляў ногі, і цяпер падэшвы пякло як агнём. Чыгрынаў. [Людзі] скідалі ўюкі і мяшкі, што намулялі плечы. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

му́ляць, -яю, -яеш, -яе; незак.

1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Прычыняць боль, ціснуць, націраць.

Каменьчыкі ў чаравіках муляюць ногі.

2. перан., каму-чаму і без дап. Турбаваць, непакоіць, трывожыць.

Яму часта муляе якая-н. ідэя.

◊

Муляць вочы каму (разм.) — назаляць каму-н. пастаяннай прысутнасцю.

|| зак. наму́ляць, -яю, -яеш, -яе; -яны (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наму́ляны натёртый, стёртый; намя́тый; см. наму́ляць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наму́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да намуляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наму́ляны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад намуляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наму́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. намульваць — намуляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пашму́ляць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., што.

Разм. Нацерці, намуляць усё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)