намо́шчаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. намо́шчаны намо́шчаная намо́шчанае намо́шчаныя
Р. намо́шчанага намо́шчанай
намо́шчанае		 намо́шчанага намо́шчаных
Д. намо́шчанаму намо́шчанай намо́шчанаму намо́шчаным
В. намо́шчаны (неадуш.)
намо́шчанага (адуш.)		 намо́шчаную намо́шчанае намо́шчаныя (неадуш.)
намо́шчаных (адуш.)
Т. намо́шчаным намо́шчанай
намо́шчанаю		 намо́шчаным намо́шчанымі
М. намо́шчаным намо́шчанай намо́шчаным намо́шчаных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

намо́шчаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. намо́шчаны намо́шчаная намо́шчанае намо́шчаныя
Р. намо́шчанага намо́шчанай
намо́шчанае		 намо́шчанага намо́шчаных
Д. намо́шчанаму намо́шчанай намо́шчанаму намо́шчаным
В. намо́шчаны (неадуш.)
намо́шчанага (адуш.)		 намо́шчаную намо́шчанае намо́шчаныя (неадуш.)
намо́шчаных (адуш.)
Т. намо́шчаным намо́шчанай
намо́шчанаю		 намо́шчаным намо́шчанымі
М. намо́шчаным намо́шчанай намо́шчаным намо́шчаных

Кароткая форма: намо́шчана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

намо́шчаны

1. намощённый;

2. разг. нагромождённый;

1-2 см. намасці́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

намо́шчаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад намасціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

намощённый намо́шчаны, вы́машчаны; (камнем) вы́брукаваны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

на́стланный

1. насла́ны, мног. панасціла́ны;

2. (намощённый) намо́шчаны, насла́ны, мног. панасціла́ны; (покрытый) пакры́ты; (пол) пакла́дзены; (о мостовой) забрукава́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)