наме́сці, -мяту́, -мяце́ш, -мяце́; -мяцём, -мецяце́, -мяту́ць; намёў, -мяла́, -мяло́; намяці́; -ме́цены; зак., чаго.

1. Падмятаючы, сабраць у нейкай колькасці.

Н. кучу смецця.

2. Нанесці, надзьмуць ветрам (пра пыл, снег і пад.).

Н. гурбы снегу.

|| незак. намята́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наме́сці

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. намяту́ намяцё́м
2-я ас. намяце́ш намецяце́
3-я ас. намяце́ намяту́ць
Прошлы час
м. намё́ў намялі́
ж. намяла́
н. намяло́
Загадны лад
2-я ас. намяці́ намяці́це
Дзеепрыслоўе
прош. час намё́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наме́сці сов. намести́;

н. ку́чу сме́цця — намести́ ку́чу му́сора;

намяло́ мно́га сне́гу — безл. намело́ мно́го сне́га (сне́гу)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наме́сці, ‑мяту, ‑мяцеш, ‑мяце; ‑мяцём, ‑мецяце; пр. намёў, ‑мяла, ‑мяло; заг. намяці; зак., чаго.

1. Падмятаючы, сабраць у нейкай колькасці. Намесці кучу смецця. Намесці сухога лісця.

2. Нанесці, надзьмуць ветрам (пра снег, пыл і пад.). Прыснілася вясна... А тут навокал Зноў гурбы снегу намяла зіма. Тарас. / у безас. ужыв. Каля нашай хаты намяло гурбу снегу да самай страхі. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

намята́ць гл. намесці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

намята́ць несов. намета́ть; см. наме́сці

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

намята́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да намесці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наме́цены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад намесці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

намести́ сов. наме́сці, мног. панамята́ць; (метя, собрать) назмята́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

панамята́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і чаго.

Намесці вялікую колькасць. За дзень да прыезду цаліннікаў усхадзілася мяцеліца і панамятала гурбы снегу. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)