наме́сніцкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
наме́сніцкі |
наме́сніцкая |
наме́сніцкае |
наме́сніцкія |
| Р. |
наме́сніцкага |
наме́сніцкай
наме́сніцкае |
наме́сніцкага |
наме́сніцкіх |
| Д. |
наме́сніцкаму |
наме́сніцкай |
наме́сніцкаму |
наме́сніцкім |
| В. |
наме́сніцкі (неадуш.)
наме́сніцкага (адуш.) |
наме́сніцкую |
наме́сніцкае |
наме́сніцкія (неадуш.)
наме́сніцкіх (адуш.) |
| Т. |
наме́сніцкім |
наме́сніцкай
наме́сніцкаю |
наме́сніцкім |
наме́сніцкімі |
| М. |
наме́сніцкім |
наме́сніцкай |
наме́сніцкім |
наме́сніцкіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
наме́сніцкі ист., церк. наме́стнический
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
наме́сніцкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да намесніка і намесніцтва. Намесніцкая канцылярыя. Намесніцкая ўлада.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
наме́снік, -а, мн. -і, -аў, м.
1. Асоба, якая замяняе каго-н.
Знайсці сабе намесніка.
2. Афіцыйная назва асобы, якая замяшчае кіраўніка.
Н. дырэктара.
|| ж. наме́сніца, -ы, мн. -ы, -ніц.
|| прым. наме́сніцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
наме́стнический наме́сніцкі;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)