наме́рыць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
наме́ру |
наме́рым |
| 2-я ас. |
наме́рыш |
наме́рыце |
| 3-я ас. |
наме́рыць |
наме́раць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
наме́рыў |
наме́рылі |
| ж. |
наме́рыла |
| н. |
наме́рыла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
наме́р |
наме́рце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
наме́рыўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
наме́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак.
Разм. Тое, што і намерыцца (у 1 знач.). [Антон] выйшаў за вароты, пастаяў, падумаў і ўжо як чалавек, які цвёрда нешта намерыў, пашыбаваў да брата. Ракітны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)