наме́ньваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
наме́ньваю |
наме́ньваем |
| 2-я ас. |
наме́ньваеш |
наме́ньваеце |
| 3-я ас. |
наме́ньвае |
наме́ньваюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
наме́ньваў |
наме́ньвалі |
| ж. |
наме́ньвала |
| н. |
наме́ньвала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
наме́ньвай |
наме́ньвайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
наме́ньваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
наме́ньваць несов., в разн. знач. наме́нивать; см. намяня́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
наме́ньваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да намяняць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
наме́нивать несов. наме́ньваць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
наме́ньвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да наменьваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)