намасці́ць гл. масціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

намасці́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. намашчу́ намо́сцім
2-я ас. намо́сціш намо́сціце
3-я ас. намо́сціць намо́сцяць
Прошлы час
м. намасці́ў намасці́лі
ж. намасці́ла
н. намасці́ла
Загадны лад
2-я ас. намасці́ намасці́це
Дзеепрыслоўе
прош. час намасці́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

намасці́ць сов.

1. намости́ть; (пол и т.п. — ещё) настла́ть;

н. тратуа́р — намости́ть тротуа́р;

н. падло́гу — настла́ть пол;

2. разг. нагромозди́ть;

н. скры́нак аж пад столь — нагромозди́ть я́щиков до потолка́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

намасці́ць, ‑машчу, ‑мосціш, ‑мосціць; зак., што і чаго.

1. Зрабіць насціл з дошак, бярвення і пад. Намасціць дарожку праз балота. Намасціць сцэну. Намасціць пасцель з сена.

2. Разм. Старанна налажыць, нагрузіць чаго‑н. куды‑н. Увечары Уладзя памог падмазаць бацьку колы, намасціў у воз маладога, пахучага сена, травы. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

масці́ць, машчу́, мо́сціш, мо́сціць; мо́шчаны; незак., што.

1. Рабіць насціл з дошак, бярвення.

М. падлогу.

2. Тое, што і брукаваць.

М. брук.

3. Старанна ўкладваць, размяшчаць (разм.).

М. мэблю ў кузаў.

|| зак. вы́масціць, -машчу, -масціш, -масціць; -машчаны (да 2 знач.), замасці́ць, -машчу́, -мо́сціш, -мо́сціць; -мо́шчаны (да 1 і 2 знач.) і намасці́ць, -машчу́, -мо́сціш, -мо́сціць; -мо́шчаны (да 1 і 3 знач.).

|| наз. машчэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

намо́шчваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да намасціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

намо́шчаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад намасціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

намо́шчванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. намошчваць — намасціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

намости́ть сов. намасці́ць, вы́масціць; (камнем) вы́брукаваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

намо́шчаны

1. намощённый;

2. разг. нагромождённый;

1-2 см. намасці́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)