намардава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. намарду́ю намарду́ем
2-я ас. намарду́еш намарду́еце
3-я ас. намарду́е намарду́юць
Прошлы час
м. намардава́ў намардава́лі
ж. намардава́ла
н. намардава́ла
Загадны лад
2-я ас. намарду́й намарду́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час намардава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

намардава́ць сов., разг. наму́чить, нама́ять

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

намардава́ць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; зак., каго.

Разм. Вельмі знясіліць, намучыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

намори́ть сов.

1. (умертвить) намары́ць; (натравить) натруці́ць; (истребить) вы́нішчыць, пані́шчыць;

намори́ть мыше́й натруці́ць мышэ́й;

2. (утомить) намары́ць, натамі́ць; (изнурить) намардава́ць;

намори́ть го́лодом намары́ць го́ладам;

3. (о древесине) намары́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)