намака́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. намака́нне
Р. намака́ння
Д. намака́нню
В. намака́нне
Т. намака́ннем
М. намака́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

намака́нне ср. намока́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

намака́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. намакаць — намокнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

намока́ние намака́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)