намагра́ма
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
намагра́ма |
намагра́мы |
| Р. |
намагра́мы |
намагра́м |
| Д. |
намагра́ме |
намагра́мам |
| В. |
намагра́му |
намагра́мы |
| Т. |
намагра́май
намагра́маю |
намагра́мамі |
| М. |
намагра́ме |
намагра́мах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
намагра́ма ж., мат. номогра́мма
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
намагра́ма, ‑ы, ж.
Спец. Графік, якім выражаецца функцыянальная залежнасць паміж велічынямі.
[Ад грэч. nomos — закон і gramma — мера вагі.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
номогра́мма мат. намагра́ма, -мы ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)