налітава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. наліту́ю наліту́ем
2-я ас. наліту́еш наліту́еце
3-я ас. наліту́е наліту́юць
Прошлы час
м. налітава́ў налітава́лі
ж. налітава́ла
н. налітава́ла
Загадны лад
2-я ас. наліту́й наліту́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час налітава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

налітава́ць сов., уст. напая́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

налітава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Уст. Напаяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напая́ть сов. напая́ць, уст. налітава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наліто́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да налітаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наліто́ўванне, ‑я, н.

Уст. Дзеянне паводле знач. дзеясл. налітоўваць — налітаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наліто́ўка, ‑і, ДМ ‑тоўцы, ж.

Уст.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. налітоўваць — налітаваць.

2. Метал, налітаваны на што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)