наліпа́ць

дзеяслоў, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. наліпа́е наліпа́юць
Прошлы час
м. наліпа́ў наліпа́лі
ж. наліпа́ла
н. наліпа́ла
Дзеепрыслоўе
цяп. час наліпа́ючы

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наліпа́ць несов. налипа́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наліпа́ць, ‑ае.

Незак. да наліпнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

налі́пнуць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -не; налі́п, -пла; зак.

Прыліпнуць да паверхні ў якой-н. колькасці.

Гразь наліпла на боты.

|| незак. наліпа́ць, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

налипа́ть несов. наліпа́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наліпа́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. наліпаць — наліпнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

навяза́ть​II несов. (к навя́знуть) насяда́ць, чапля́цца; (налипать) наліпа́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Налі́м ’мянтуз, мянёк’ (Бяльк., Сл. ПЗБ), рус. нали́м, укр. нали́м. Паводле Фасмера (3, 40), цёмнае слова; Ліуканен прапануе рэканструкцыю *nalip‑mъ ад *na‑lipati ’наліпаць’ або ад nalipnǫti ’наліпнуць’, паколькі ў рыбы ліпкая слізь, а не скура (Лиукконен, Восточнославянские отглагольные существительные на ‑м‑, 1. Хельсинки, 1987, 89–90), што цалкам верагодна, аднак застаецца вызначыць умовы пераходу рэканструяванай формы *nalipmъ > налім, паколькі звычайна наліпнуць > наліп, параўн. тураўск. наліпнуць ’наліпнуць, напрыліпаць’ і наліп ’намаразь, намёрзлы снег’ (ТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ліпнуць, прыліпаць, наліпаць, прыклейвацца, прыставаць; брацца (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)