налё́таць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
налё́таю |
налё́таем |
| 2-я ас. |
налё́таеш |
налё́таеце |
| 3-я ас. |
налё́тае |
налё́таюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
налё́таў |
налё́талі |
| ж. |
налё́тала |
| н. |
налё́тала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
налё́тай |
налё́тайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
налё́таўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
кана́ўка, ‑і, ДМ ‑наўцы; Р мн. ‑навак; ж.
1. Памянш. да канава; невялікая канава. Зіна прынесла з вёскі рыдлёўку, выкапалі канаўку, каб хавацца ад налётаў. Кулакоўскі.
2. Невялікае прадаўгаватае паглыбленне ў чым‑н. Канаўкі на зайцы. Конаўкі ў падшыпніках.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)