наляжа́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
наляжу́ |
наляжы́м |
| 2-я ас. |
наляжы́ш |
належыце́ |
| 3-я ас. |
наляжы́ць |
наляжа́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
наляжа́ў |
наляжа́лі |
| ж. |
наляжа́ла |
| н. |
наляжа́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
наляжы́ |
наляжы́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
наляжа́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
наляжа́ць сов. належа́ть;
н. про́лежні — належа́ть про́лежни
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
наляжа́ць, ‑ляжу, ‑ляжыш, ‑ляжыць; ‑ляжыш, ‑лежыце; зак., што.
Разм. Набыць, атрымаць ад доўгага ляжання што‑н. Наляжаць пролежні.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
належа́ть сов., разг. наляжа́ць;
належа́ть про́лежни наляжа́ць про́лежні;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)