наляга́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. наляга́нне
Р. наляга́ння
Д. наляга́нню
В. наляга́нне
Т. наляга́ннем
М. наляга́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наляга́нне ср., прям., перен. налега́ние; см. наляга́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наляга́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. налягаць — налегчы (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

налега́ние наляга́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)