нала́дчыца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. нала́дчыца нала́дчыцы
Р. нала́дчыцы нала́дчыц
Д. нала́дчыцы нала́дчыцам
В. нала́дчыцу нала́дчыц
Т. нала́дчыцай
нала́дчыцаю		 нала́дчыцамі
М. нала́дчыцы нала́дчыцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нала́дчыца ж. нала́дчица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нала́дчыца, ‑ы, ж.

Жан. да наладчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нала́дчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяліст па наладцы машын, станкоў, механізмаў.

Працаваць наладчыкам.

|| ж. нала́дчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нала́дчица нала́дчыца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)