нала́да
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
нала́да |
нала́ды |
| Р. |
нала́ды |
нала́д |
| Д. |
нала́дзе |
нала́дам |
| В. |
нала́ду |
нала́ды |
| Т. |
нала́дай
нала́даю |
нала́дамі |
| М. |
нала́дзе |
нала́дах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
нала́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.
Разм. Тое, што і наладка. Трэснулі рысоры, і машыне патрэбна грунтоўная налада пры кузні. Мурашка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)