накіпа́ць

дзеяслоў, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. накіпа́е накіпа́юць
Прошлы час
м. накіпа́ў накіпа́лі
ж. накіпа́ла
н. накіпа́ла

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

накіпа́ць несов., прям., перен. накипа́ть; см. накіпе́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

накіпа́ць, ‑ае.

Незак. да накіпець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накіпе́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -пі́ць; зак.

1. Сабрацца, асесці (пра накіп).

2. перан. Сабрацца ў сэрцы, душы, перапоўніць сэрца, душу (пра гнеў, крыўду).

На душы накіпела (безас.).

|| незак. накіпа́ць, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

накипа́ть несов., прям., перен. накіпа́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

накіпа́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. накіпаць — накіпець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)