наку́сванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. наку́сванне наку́сванні
Р. наку́свання наку́сванняў
Д. наку́сванню наку́сванням
В. наку́сванне наку́сванні
Т. наку́сваннем наку́сваннямі
М. наку́сванні наку́сваннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наку́сванне ср. надку́сывание

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наку́сванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. накусваць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накусі́ць, -кушу́, -ку́сіш, -ку́сіць; -ку́саны; зак., што.

Пракусіць злёгку, зверху, не да канца.

Н. яблык.

|| незак. наку́сваць, -аю, -аеш, -ае; наз. наку́сванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

надку́сывание надку́сванне, -ння ср., наку́сванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)