накуса́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.), каго-што. Пра насякомых: пакусаць, нарабіць укусаў у многіх месцах.
Камары накусалі рукі.
2. чаго. Адкусваючы шчыпцамі, нарабіць кавалкаў (разм.).
Н. свінцу.
|| незак. наку́сваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
накуса́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
накуса́ю |
накуса́ем |
| 2-я ас. |
накуса́еш |
накуса́еце |
| 3-я ас. |
накуса́е |
накуса́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
накуса́ў |
накуса́лі |
| ж. |
накуса́ла |
| н. |
накуса́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
накуса́й |
накуса́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
накуса́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
накуса́ць сов., в разн. знач. накуса́ть;
машкара́ ~са́ла ру́кі — мошкара́ накуса́ла ру́ки;
н. свінцу́ — накуса́ть свинца́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
накуса́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.); каго-што. Пакусаць, нарабіць укусаў у многіх месцах (пра насякомых). Накусалі камары рукі. □ Конь злосна махае галавою, спыняецца і трэ вочы аб калені пярэдніх ног або дастае галавою і зубамі хапае за месцы, дзе накусалі сляпні. Галавач.
2. чаго. Разм. Адкусваючы шчыпцамі, нарабіць кавалкаў. Накусаць цукру. Накусаць дроту.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нажа́лить сов., разг. накуса́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
накуса́ть сов. накуса́ць, мног. панаку́сваць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
наку́саны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад накусіць.
накуса́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад накусаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
наку́сваць 1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да накусаць.
наку́сваць 2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да накусіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Наджга́ць ’накусаць’, параўн. наджы́гаць ’тс’ (Бяльк.). Да джгаць (гл.), дзе джг, паводле Карскага (1, 383), з жг.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
наджа́ліць, ‑іць; зак., каго.
Накусаць, пакусаць (пра пчол, чмялёў, восаў). Больш за ўсіх дасталося Ціхану, пчолы наджалілі так, што Мальвіна, прыйшоўшы дамоў, не пазнала хлопца. Дуброўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)