накукава́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
накуку́юся |
накуку́емся |
| 2-я ас. |
накуку́ешся |
накуку́ецеся |
| 3-я ас. |
накуку́ецца |
накуку́юцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
накукава́ўся |
накукава́ліся |
| ж. |
накукава́лася |
| н. |
накукава́лася |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
накуку́йся |
накуку́йцеся |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
накукава́ўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
накукава́цца сов., разг. накукова́ться
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
накукава́цца, ‑кукуюся, ‑кукуешся, ‑кукуецца; зак.
Разм.
1. Многа пакукаваць. Гнёзд чужых на выбар: ёсць дзе прыстроіць сваё патомства, ды і накукавацца можна ўволю. Якімовіч.
2. перан. Зазнаць гора з якой‑н. прычыны. Ну, думаю сабе, фельчара няма, накукуюся я з ёю [свіннёй]. Стаховіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)