накпі́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
накплю́ |
накпі́м |
| 2-я ас. |
накпі́ш |
накпіце́ |
| 3-я ас. |
накпі́ць |
накпя́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
накпі́ў |
накпі́лі |
| ж. |
накпі́ла |
| н. |
накпі́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
накпі́ |
накпі́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
накпі́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
накпі́ць сов. (з каго, чаго) насмея́ться (над кем, чем), поиздева́ться (над кем, чем), пошути́ть (зло) (над кем, чем), подшути́ть (зло) (над кем, чем)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
накпі́ць, ‑кплю, ‑кпіш, ‑кпіць; зак., з каго-чаго, над кім-чым і без дап.
Злосна пасмяяцца, паздзекавацца з каго‑, чаго‑н. Ашукаць або хоць накпіць з акупанта быў немалы гонар. Лужанін. А дзед сядзе каля дуба, Кій паложыць на траву, Люльку возьме ў рот бяззубы І пахіліць галаву, Ды пачне сваё казанне, Як павінен жыць Сымон, Каб праз тое навучанне Лепш прыбраць яго ў палон, Бо таму не збыць пакуты, Хто б над старасцю накпіў. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
наостри́тьII сов., разг. (наговорить острот) навастрасло́віць; панасміха́цца; (зло) накпі́ць, настро́іць кпі́наў (ке́пікаў); нажартава́ць, настро́іць жа́ртаў.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
насмея́ться сов.
1. (вдоволь) насмяя́цца;
2. (над кем, чем) насмяя́цца (з каго, чаго); накпі́ць (з каго, чаго).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
надруга́ться сов. наздзе́кавацца, насмяя́цца, накпі́ць (з каго, чаго); (оскорбить) знява́жыць, абра́зіць (каго, што); (обесчестить) абнясла́віць, знясла́віць, аганьбава́ць (каго, што); (изнасиловать) згва́лціць, згвалтава́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)