на́кось нареч., разг. ко́са, накася́к, наўскася́к.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наўскася́к

1. нареч. на́искось, наискосо́к, вкось;

перасячы́ н. по́ле — пересе́чь на́искось (наискосо́к, вкось) по́ле;

2. нареч. вкось, на́кось;

прыбі́ць н. — приби́ть вкось (на́кось);

3. предлог с род. н. стала́ лягла́ квяці́стая даро́жка вкось стола́ легла́ цвети́стая доро́жка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Сі́кась-на́кась ‘зігзагам’ (калінк., З нар. сл.). Рус. арл. си́кось‑ на́кось ‘крыва (надзець што-небудзь, шыць што-небудзь). Другую частку спалучэнняў Фасмер (3, 23) разглядае як на + касой (але, магчыма, тут было на + косъ, дзе кось ‘уласцівасць касога; адхіл’). Першая частка рыфмоўкі, магчыма, ад ско́са ‘скрыва’, параўн. рус. искось ‘тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

накася́к нареч. вкось; (о расположении — ещё) на́кось, ко́со; (о направлении — ещё) наи́скось, наискосо́к;

◊ так-ся́к, накася́к, абы́ не па-лю́дску — посл. тяп-ля́п, лишь бы с рук

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)