наклёпка, -і, ДМ -пцы, ж.

1. гл. накляпаць¹.

2. Тое, што накляпана на што-н.

Металічная н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наклё́пка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. наклё́пка наклё́пкі
Р. наклё́пкі наклё́пак
Д. наклё́пцы наклё́пкам
В. наклё́пку наклё́пкі
Т. наклё́пкай
наклё́пкаю		 наклё́пкамі
М. наклё́пцы наклё́пках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наклёпка ж., в разн. знач. наклёпка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наклёпка ж., техн.

1. (действие) наклёпванне, -ння ср.;

2. (о предметах) наклёпка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наклёпка, ‑і, ДМ ‑пцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. наклёпваць — накляпаць ​1.

2. Тое, што накляпана; накляпаная частка чаго‑н. Наклёпка са сталі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накляпа́ць¹, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак. (спец.).

1. што. Прыкляпаць што-н. да чаго-н.

2. чаго. Кляпаннем зрабіць пэўную колькасць чаго-н.

3. што. Ударамі малатка навастрыць (касу).

Н. касу.

|| незак. наклёпваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. наклёпка, -і, ДМ -пцы, ж. і наклёпванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наклёпванне ср.

1. тех. наклёпывание, наклёпка ж.;

2. отби́вка ж.;

1, 2 см. наклёпваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)