накла́дчыца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
накла́дчыца |
накла́дчыцы |
| Р. |
накла́дчыцы |
накла́дчыц |
| Д. |
накла́дчыцы |
накла́дчыцам |
| В. |
накла́дчыцу |
накла́дчыц |
| Т. |
накла́дчыцай
накла́дчыцаю |
накла́дчыцамі |
| М. |
накла́дчыцы |
накла́дчыцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
накла́дчыца ж., спец. накла́дчица
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
накла́дчыца, ‑ы, ж.
Жан. да накладчык.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
накла́дчица накла́дчыца, -цы ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)