накида́ть сов. накіда́ць, мног. панакіда́ць, панакі́дваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

панакіда́ць сов. (во множестве)

1. наброса́ть, понаброса́ть, накида́ть, понакида́ть;

2. (стога) намета́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

примета́ть​III сов., обл. (накидать, сложить вплотную к чему-л.) прыкі́даць, падкі́даць;

примета́ть се́но к сто́гу прыкі́даць (падкі́даць) се́на да сто́га.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)