нака́тчыца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
нака́тчыца |
нака́тчыцы |
| Р. |
нака́тчыцы |
нака́тчыц |
| Д. |
нака́тчыцы |
нака́тчыцам |
| В. |
нака́тчыцу |
нака́тчыц |
| Т. |
нака́тчыцай
нака́тчыцаю |
нака́тчыцамі |
| М. |
нака́тчыцы |
нака́тчыцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
нака́тчыца ж., спец. нака́тчица
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нака́тчыца, ‑ы, ж.
Жан. да накатчык.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нака́тчица нака́тчыца, -цы ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)