нака́тчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. нака́тчык нака́тчыкі
Р. нака́тчыка нака́тчыкаў
Д. нака́тчыку нака́тчыкам
В. нака́тчыка нака́тчыкаў
Т. нака́тчыкам нака́тчыкамі
М. нака́тчыку нака́тчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нака́тчык м., спец. нака́тчик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нака́тчык, ‑а, м.

Рабочы, які робіць накатку (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нака́тчик нака́тчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нака́тчыца, ‑ы, ж.

Жан. да накатчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)