нака́тны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. нака́тны нака́тная нака́тнае нака́тныя
Р. нака́тнага нака́тнай
нака́тнае		 нака́тнага нака́тных
Д. нака́тнаму нака́тнай нака́тнаму нака́тным
В. нака́тны (неадуш.)
нака́тнага (адуш.)		 нака́тную нака́тнае нака́тныя (неадуш.)
нака́тных (адуш.)
Т. нака́тным нака́тнай
нака́тнаю		 нака́тным нака́тнымі
М. нака́тным нака́тнай нака́тным нака́тных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нака́тны тех. нака́тный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нака́тны, ‑ая, ‑ае.

1. Які складаецца з наката (у 2 знач.). Накатная столь.

2. Які служыць для накаткі (у 1 знач.). Накатны валік.

3. Які зроблены пры дапамозе накаткі (у 1 знач.). Накатны малюнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нака́т, -у, М -ка́це, м.

1. гл. накатаць.

2. Рад бярвён, жэрдак і пад., насланых наверх або пад нізам чаго-н.; насціл.

Бліндажу тры накаты.

3. Слой фарбы на прыладзе для атрымання адбітку на якой-н. паверхні (на сцяне, паперы і інш.), а таксама ўзор на сценах.

Прыгожы н.

|| прым. нака́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нака́тный техн. нака́тны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)