накарчава́ць, -чу́ю, -чу́еш, -чу́е; -чу́й; -чава́ны; зак., чаго.

Выкарчаваць, выкапаць з карэннем пэўную колькасць пнёў і пад.

|| незак. накарчо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

накарчава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. накарчу́ю накарчу́ем
2-я ас. накарчу́еш накарчу́еце
3-я ас. накарчу́е накарчу́юць
Прошлы час
м. накарчава́ў накарчава́лі
ж. накарчава́ла
н. накарчава́ла
Загадны лад
2-я ас. накарчу́й накарчу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час накарчава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

накарчава́ць сов. накорчева́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

накарчава́ць, ‑чую, ‑чуеш, ‑чуе; зак., чаго.

Выкарчаваць пэўную колькасць чаго‑н. Накарчаваць пнёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накорчева́ть сов. накарчава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

накарчо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да накарчаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накарчава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад накарчаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)