накано́ўваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. накано́ўваю накано́ўваем
2-я ас. накано́ўваеш накано́ўваеце
3-я ас. накано́ўвае накано́ўваюць
Прошлы час
м. накано́ўваў накано́ўвалі
ж. накано́ўвала
н. накано́ўвала
Загадны лад
2-я ас. накано́ўвай накано́ўвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час накано́ўваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

накано́ўваць несов., разг. предопределя́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

накано́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да наканаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наканава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны; зак., каго-што каму (разм.).

Наперад, загадзя вызначыць, абумовіць што-н.

|| незак. накано́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. наканава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

накано́ўвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да наканавацца.

2. Зал. да наканоўваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

предопределя́ть несов. прадвызнача́ць; вызнача́ць (напе́рад); (обусловливать) абумо́ўліваць; (давать в удел) накано́ўваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)