найто́ўка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
найто́ўка |
найто́ўкі |
| Р. |
найто́ўкі |
найто́вак |
| Д. |
найто́ўцы |
найто́ўкам |
| В. |
найто́ўку |
найто́ўкі |
| Т. |
найто́ўкай
найто́ўкаю |
найто́ўкамі |
| М. |
найто́ўцы |
найто́ўках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
найто́ўка ж., мор. найто́вка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
найто́ўка, ‑і, ДМ ‑тоўцы, ж.
Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. найтовіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
найто́вка найто́ўка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)