на́йміцкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
на́йміцкі |
на́йміцкая |
на́йміцкае |
на́йміцкія |
| Р. |
на́йміцкага |
на́йміцкай
на́йміцкае |
на́йміцкага |
на́йміцкіх |
| Д. |
на́йміцкаму |
на́йміцкай |
на́йміцкаму |
на́йміцкім |
| В. |
на́йміцкі (неадуш.)
на́йміцкага (адуш.) |
на́йміцкую |
на́йміцкае |
на́йміцкія (неадуш.)
на́йміцкіх (адуш.) |
| Т. |
на́йміцкім |
на́йміцкай
на́йміцкаю |
на́йміцкім |
на́йміцкімі |
| М. |
на́йміцкім |
на́йміцкай |
на́йміцкім |
на́йміцкіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
на́йміцкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да найміта, наймічкі. Найміцкі лёс.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
на́йміт, -а, М -міце, мн. -ы, -аў, м.
1. Наёмны работнік, парабак.
2. перан. Той, хто з карыслівымі намерамі служыць чыім-н. мэтам, хто прадаўся каму-н. (пагард.).
Фашысцкія найміты.
|| прым. на́йміцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)