назрыва́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
назрыва́ю |
назрыва́ем |
| 2-я ас. |
назрыва́еш |
назрыва́еце |
| 3-я ас. |
назрыва́е |
назрыва́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
назрыва́ў |
назрыва́лі |
| ж. |
назрыва́ла |
| н. |
назрыва́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
назрыва́й |
назрыва́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
назрыва́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
назрыва́ць сов. (во множестве) сорва́ть; сдёрнуть; снести́; см. сарва́ць I 1
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
назрыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.
1. Сарваць многа чаго‑н. Назрываць кветак.
2. Рэзкім рухам адарваць, сцягнуць вялікую колькасць чаго‑н. Вецер назрываў лісця.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)