назна́чыцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. назна́чыцца назна́чацца
Прошлы час
м. назна́чыўся назна́чыліся
ж. назна́чылася
н. назна́чылася

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

назна́чыцца сов. обозна́читься, наме́титься;

на лбе ~чыліся маршчы́ны — на лбу обозна́чились (наме́тились) морщи́ны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

назна́чыцца, ‑чыцца; зак.

Абазначыцца, стаць прыкметным, яўным. У белым халаце Міхаіл Пятровіч выглядаў стройным і па-ваеннаму падцягнутым. Толькі яшчэ больш, пасівелі ў яго скроні ды назначыліся маршчыны ля вачэй і рота. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

назнача́цца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да назначыцца.

2. Зал. да назначаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

назнача́цца несов.

1. обознача́ться, намеча́ться; см. назна́чыцца;

2. страд. назнача́ться; определя́ться; намеча́ться; см. назнача́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)