наздыма́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. наздыма́ю наздыма́ем
2-я ас. наздыма́еш наздыма́еце
3-я ас. наздыма́е наздыма́юць
Прошлы час
м. наздыма́ў наздыма́лі
ж. наздыма́ла
н. наздыма́ла
Загадны лад
2-я ас. наздыма́й наздыма́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час наздыма́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наздыма́ць сов., см. назніма́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наздыма́ць,

гл. назнімаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

назніма́ць і наздыма́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-чаго.

1. Зняць нейкую колькасць за некалькі прыёмаў. Назнімаць адзення з вешалкі. Назнімаць бялізны з вяроўкі. Назнімаць вяршкоў з малака.

2. Вызваліць ад работы, звольніць з пасады вялікую колькасць людзей.

3. Зрабіць нейкую колькасць здымкаў. [Жарнавік], ездзячы па Палессі, наздымаў краявідаў, сёл, дарог. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наснима́ть сов., разг.

1. назніма́ць, наздыма́ць;

2. (наделать снимков) наздыма́ць, нафатаграфава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)