наздава́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
наздаю́ |
наздаё́м |
| 2-я ас. |
наздае́ш |
наздаяце́ |
| 3-я ас. |
наздае́ |
наздаю́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
наздава́ў |
наздава́лі |
| ж. |
наздава́ла |
| н. |
наздава́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
наздава́й |
наздава́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
наздава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
наздава́ць сов. (во множестве) сдать
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
наздава́ць, ‑здай, ‑здаеш, ‑здае; ‑здаём, ‑здаяце; зак., чаго.
Разм. Здаць у якой‑н. колькасці. Наздаваць рэчаў ва ўтыльсыравіну.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
насдава́ть и насда́ть сов., разг. наздава́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)