на́зва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. на́зва на́звы
Р. на́звы на́зваў
Д. на́зве на́звам
В. на́зву на́звы
Т. на́звай
на́зваю		 на́звамі
М. на́зве на́звах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

э́нскі, -ая, -ае.

Ужыв. замест назвы, якая па пэўных прычынах павінна застацца невядомай (ад назвы лацінскай літары N).

Энская дывізія.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

безназо́ўны, -ая, -ае.

Які не мае назвы.

Безназоўнае возера.

|| наз. безназо́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

блішча́к, -у́, м.

Ужыв. як частка састаўной назвы некаторых мінералаў.

Жалезны б.

Свінцовы б.

Сярэбраны б.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

безыме́нны, -ая, -ае.

Які не мае імя, назвы або яны невядомыя.

Б. персанаж.

Безыменная даліна.

|| прым. безыме́ннасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

этнані́міка, -і, ДМ -міцы, ж.

Раздзел анамастыкі, які вывучае назвы нацый, народаў, народнасцей, плямёнаў і г.д.

|| прым. этнанімі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кня́ства, -а, мн. -ы, -аў, н.

1. Феадальнае ўладанне на чале з князем.

Пінскае к.

2. У складзе назвы некаторых сучасных дзяржаў.

К.

Ліхтэнштэйн.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

метані́мія, -і, ж. (спец.).

Від тропа: перанясенне назвы аднаго прадмета на другі на падставе іх сумежнасці.

|| прым. метанімі́чны, -ая, -ае; наз. метанімі́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

га́зік, ‑а, м.

Разм. Памянш.-ласк. да назвы аўтамабіля маркі ГАЗ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уто́пія, -і, ж.

Нешта фантастычнае, нязбытнае, неажыццявімая мара [паводле назвы рамана англійскага пісьменніка 16 ст. Т.

Мора, які апісаў уяўны ідэальны грамадскі лад будучыні].

|| прым. утапі́чны, -ая, -ае.

У. сацыялізм.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)