назаганя́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
назаганя́ю |
назаганя́ем |
| 2-я ас. |
назаганя́еш |
назаганя́еце |
| 3-я ас. |
назаганя́е |
назаганя́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
назаганя́ў |
назаганя́лі |
| ж. |
назаганя́ла |
| н. |
назаганя́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
назаганя́й |
назаганя́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
назаганя́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
назаганя́ць сов. (во множестве) в разн. знач. загна́ть; (гвоздей и т.п. — ещё) вогна́ть, вбить, вколоти́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
назаганя́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.
1. Загнаць, прымусіць увайсці куды‑н. у вялікай колькасці.
2. чаго. Убіць, увагнаць у што‑н. вялікую колькасць чаго‑н. Назаганяць кліноў.
назаганя́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., каго-чаго.
Загнаць у вялікай колькасці куды‑н. Назаганяць цвікоў у сцяну. Назаганяць гусей у хлеў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)