нажыўны́, -а́я, -о́е.

Такі, які можна нажыць, набыць.

Вопыт — справа нажыўная.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нажыўны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. нажыўны́ нажыўна́я нажыўно́е нажыўны́я
Р. нажыўно́га нажыўно́й
нажыўно́е		 нажыўно́га нажыўны́х
Д. нажыўно́му нажыўно́й нажыўно́му нажыўны́м
В. нажыўны́ (неадуш.)
нажыўно́га (адуш.)		 нажыўну́ю нажыўно́е нажыўны́я (неадуш.)
нажыўны́х (адуш.)
Т. нажыўны́м нажыўно́й
нажыўно́ю		 нажыўны́м нажыўны́мі
М. нажыўны́м нажыўно́й нажыўны́м нажыўны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нажыўны́ наживно́й;

гэ́та спра́ва ~на́я — э́то де́ло наживно́е

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нажыўны́, ‑ая, ‑ое.

Такі, які можна нажыць, набыць. [Аляксандра] добра ведала лес у абсягу дзесяці-дваццаці вёрст. І яшчэ ў яе было чуццё на грыбы.. Але і тое, і другое — дар, як кажуць, нажыўны. Навуменка. [Сцяпан:] — Да ведаў яшчэ трэба вопыт.. — А вопыт — справа нажыўная. Пянкрат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нажытны́, ‑ая, ‑ое.

Тое, што і нажыўны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наживно́й​I нажыўны́;

э́то де́ло наживно́е гэ́та спра́ва нажыўна́я.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)