нажо́ваны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. нажо́ваны нажо́ваная нажо́ванае нажо́ваныя
Р. нажо́ванага нажо́ванай
нажо́ванае		 нажо́ванага нажо́ваных
Д. нажо́ванаму нажо́ванай нажо́ванаму нажо́ваным
В. нажо́ваны
нажо́ванага		 нажо́ваную нажо́ванае нажо́ваныя
нажо́ваных
Т. нажо́ваным нажо́ванай
нажо́ванаю		 нажо́ваным нажо́ванымі
М. нажо́ваным нажо́ванай нажо́ваным нажо́ваных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нажо́ваны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. нажо́ваны нажо́ваная нажо́ванае нажо́ваныя
Р. нажо́ванага нажо́ванай
нажо́ванае		 нажо́ванага нажо́ваных
Д. нажо́ванаму нажо́ванай нажо́ванаму нажо́ваным
В. нажо́ваны
нажо́ванага		 нажо́ваную нажо́ванае нажо́ваныя
нажо́ваных
Т. нажо́ваным нажо́ванай
нажо́ванаю		 нажо́ваным нажо́ванымі
М. нажо́ваным нажо́ванай нажо́ваным нажо́ваных

Кароткая форма: нажо́вана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нажо́ваны, см. нажава́ны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нажо́ваны,

гл. нажаваны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нажава́ны і нажо́ваны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад нажаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)