нае́зніцкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
нае́зніцкі |
нае́зніцкая |
нае́зніцкае |
нае́зніцкія |
| Р. |
нае́зніцкага |
нае́зніцкай
нае́зніцкае |
нае́зніцкага |
нае́зніцкіх |
| Д. |
нае́зніцкаму |
нае́зніцкай |
нае́зніцкаму |
нае́зніцкім |
| В. |
нае́зніцкі (неадуш.)
нае́зніцкага (адуш.) |
нае́зніцкую |
нае́зніцкае |
нае́зніцкія (неадуш.)
нае́зніцкіх (адуш.) |
| Т. |
нае́зніцкім |
нае́зніцкай
нае́зніцкаю |
нае́зніцкім |
нае́зніцкімі |
| М. |
нае́зніцкім |
нае́зніцкай |
нае́зніцкім |
нае́зніцкіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
нае́зніцкі нае́зднический
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нае́зніцкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да наезніка (у 1–3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нае́знік, -а, мн. -і, -аў, м.
Чалавек, які добра ездзіць вярхом; спецыяліст па верхавой яздзе.
Цыркавы н.
|| ж. нае́зніца, -ы, мн. -ы, -ніц.
|| прым. нае́зніцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
нае́зднический
1. яздо́цкі;
2. нае́зніцкі; см. нае́здник;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)