нае́зны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
нае́зны |
нае́зная |
нае́знае |
нае́зныя |
| Р. |
нае́знага |
нае́знай
нае́знае |
нае́знага |
нае́зных |
| Д. |
нае́знаму |
нае́знай |
нае́знаму |
нае́зным |
| В. |
нае́зны (неадуш.)
нае́знага (адуш.) |
нае́зную |
нае́знае |
нае́зныя (неадуш.)
нае́зных (адуш.) |
| Т. |
нае́зным |
нае́знай
нае́знаю |
нае́зным |
нае́знымі |
| М. |
нае́зным |
нае́знай |
нае́зным |
нае́зных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
нае́зны разг., см. нае́зджы
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нае́зны, ‑ая, ‑ае.
Разм. Які прыехаў, паехаў адкуль‑н. Наезны люд.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нае́зжий разг. нае́зны; (приезжий) прые́зджы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)