надшы́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. надшы́ўка надшы́ўкі
Р. надшы́ўкі надшы́вак
Д. надшы́ўцы надшы́ўкам
В. надшы́ўку надшы́ўкі
Т. надшы́ўкай
надшы́ўкаю		 надшы́ўкамі
М. надшы́ўцы надшы́ўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

надшы́ўка ж., в разн. знач. надши́вка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

надшы́ўка, ‑і, ДМ ‑шыўцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. надшыць.

2. Тое, што надшыта. Надшыўка на сукенцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надши́вка ж.

1. (действие) надшыва́нне, -ння ср.; надто́чванне, -ння ср.;

2. (надшитый кусок) надшы́ўка, -кі ж.; (надставка) надто́чка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)